Geloven is voor Janouk Willemse (12) net zo vanzelfsprekend als het inademen van lucht. Opgegroeid met het geloof is ze blij met wat ze meekreeg thuis, op de basisschool en in de kerk.
 

‘Dan denk je dat je er maar alleen voor staat.’

 

 

‘’Bij het geloof denk ik aan God. Dat Hij altijd bij je is. Aan Jezus. Dat Hij voor ons aan het kruis is gegaan. En aan de Heilige Geest. Die wil je helpen.’’

Opgegroeid met…

‘’Ik ben opgegroeid met het geloof. Thuis, op school en in de kerk. Langzamerhand ging ik het begrijpen. De basisschool speelde daarbij een belangrijke rol. Je hoort de verhalen. Zo word je er bij betrokken. Iedere juf of meester vertelt het weer anders. Op school vertelde een juf een keer over Goede Vrijdag. Hoe Jezus werd mishandelt. Toen dacht ik van: ‘Dat is best wel heftig, dat Hij dat voor jou doet’. Soms heb ik dat ook bij een preek. Bij sommige dingen denk ik dan ‘Oh ja!’. De dominee gebruikt dan een voorbeeld en dan denk je ‘Hé, dat ben ik!’.’’

 

Enthousiast

‘’Ik word het meest blij bij liedjes waarbij je lekker uit je dak kan gaan. Dat is wel jammer aan de middelbare school. We zingen niet meer elke dag liedjes. Alleen op maandagochtend bij de sing-in.

Ik word blij van die mensen die dat zingen. Ze geloven dat ook allemaal. Dan hoef je, je niet gek te voelen, dat je gelooft. Dat je de enige bent. In het dorp word ik het meest blij van de band. Dat past wel bij mij. Ik hou van vrolijkheid en zingen, ik vind dat leuk!’’

 

Moeilijk

‘’Het moeilijkste aan geloven vind ik dat ik God niet kan zien. Dan denk je van: ‘Ik geloof wel, maar ik zou het een keer willen zien’.  Een bevestiging zeg maar. Anderen mensen voelen er niets bij. Dat vind ik ook moeilijk, om ze het dan te vertellen. Toch kan ik mij een leven zonder God niet voostellen. Dat Hij niet bij je is. Dan denk je ook maar dat je alleen bent, er alleen voorstaat. Als er iets heftigs gebeurd kan ik natuurlijk ook terecht bij mijn ouders. En ik denk dat ik er gerust met vriendinnen erover kan praten. Ik vind het daarom wel bijzonder dat je het niet ziet en dat er toch zoveel mensen in geloven.’’

 

[blockleft]Janouk en haar leven in Ameide
Drukbezet, dat is het leven van Janouk. Bijna elke avond is ze op pad. Het hele jaar door speelt ze bugel en zit ze op gym. In het winterseizoen schaatst ze en gaat ze naar de mentorcatechese. Tijd voor ontspanning? Ja hoor! Vrijdagvond een filmavondje of zaterdagavond in het JOT. Ze is blij dat ze in een dorp woont. Het is hier lekker rustig en gezellig. Het leuke aan Ameide vindt ze dat iedereen elkaar kent en dat alles op z’n ‘gemakkie’ gaat.[/blockleft]